TEVAZU HAKKINDA / ERKİN VAHİDOV

TEVAZU HAKKINDA (Türkiye Türkçesi)

Ne kadar mağrur dursa da

Bardağın önünde eğilir çaydanlık.

Öyleyse bu tekebbür niye?

Bu kibir, bu gurur niçin?

Mütevâzı ol, hatta bir adım bile

Geçme gurur kapısından.

Bardağı insan bunun için

Öper daima alnından.

SADÂKAT (Türkiye Türkçesi)

İhtiyar çamın

Kökünü açıp

Çektiler çifte uğran sarıp beline;

Ama o, toprağa pençelerini daldırmış

Katiyyen kopmuyordu

Yetiştiği yerden…

Nihayet çatırdayarak yere yıkıldı

Budadılar, sonra alıp götürdüler; ama

O, pençesine yaşadığı yerden

Bir avuç toprak alarak gitti.

KEMTERLİK HAKIDE/ERKİN VAHİDOV

Gerçi şunça mağrur turse hem,

Piyâlege egiler çaynek.

Şundey eken, menmenlik neçün,

Kibr ü hevâ nimege kerek?

Kemterin bol, hatta bir kadem

Otma gurur âstânesiden.

Piyâleni insan şunung çun

Öper dâim peşânesiden

                                1956

SADÂKAT/ERKİN VAHİDOV

Kekse karagaynıng

İldizin açıp,

Tardıler koş arkan salıp beliden.

Lâlin u tuprakka pençesin sançıp,

Sıre kozgalmesdi

Ungen yeriden…

Nihâyet, gurs etip yerge kuladı,

Butap, song köterip ketdiler,

                                       birak,

U öz pençeside alıp cönedi

Yaşagen yeriden

Bir sıkım tuprak.

                                       1964

OK / YAHYA KEMAL BEYATLI

-Tâlim ve Terbiye üstâdı İhsan Bey’e-

Yavuz Sultan Selim Hân'ın önünde

Ok atan ihtiyar Bektaş Subaşı,

Bu yüksek tepeye dikti bu taşı,

O Gâzî Hünkâr’ın mutlu gününde.

Vezir, molla, ağa, bey takım takım,

Güneşli bir Nîsan günü ok attı.

Kimi yayı öptü, kimi fırlattı;

En er kemankeşe yetti üç atım.

En son Bektaş Ağa çöktü diz üstü.

Titrek elleriyle gererken yayı,

Her yandan bir merak sardı alayı,

Ok uçtu, hedefin kalbine düştü.

Hünkâr dedi: “Koca! Pek yaman saldın!

Eğerçi bellisin benim katımda,

Bir sır olsa gerek bu ilk atımda,

Bu sihirli oku nereden aldın?”

İhtiyar, elini bağrına soktu,

Dedi ki: “İstanbul muhasarası

Başlarken aldığım gazâ yarası

İçinden çektiğim bu altın oktu!”

Dersaadet Gazetesi / 13 Kasım 1920

ARAL`A AĞIT / ALİ AKBAŞ

        

Yakup Deliömeroğlu’na

Rüyamda gördüm Aral’ı

Aral derinden yaralı

Mağcan gibi, Çolpan gibi

Onun da bahtı karalı.

Karada kalan kayıklar

Eski günleri sayıklar

İnci mercan saçan Aral

Nerede o şakayıklar.

Aral’ın suyu kan gibi

Yaralı bir ceylan gibi

Meğer göller de ölürmüş

Kuğu gibi, insan gibi.

Ural’dan inen marallar

Aral’da saçın tararlar

Yıkanacak göl mü kalmış

Bilmem ki neyi ararlar.

Solum Hazar sağım İtil

Benim göbek bağım İtil

Hani senin altın çağın

Tükendi yağ, kaldı fitil

Göl değil kımızdı Aral

Bir iffetli kızdı Aral

Kalınca küffar elinde

Yer altına sızdı Aral.

Devran geçmiş, kervan göçmüş

Aral’ı bir evran içmiş

Ah neden sonra anladım

Buraları sevmek suçmuş.

DAYAN KALBİM / NECİP FAZIL KISAKÜREK

Seni dağladılar, değil mi kalbim

Her yanın, içi su dolu kabarcık

Bulunmaz bu halden anlar bir ilim

Akıl yırtık çuval, sökük dağarcık

Sensin gökten gelen oklara hedef

Oyası ateşle işlenen gergef

Çekme üç beş günlük dünyaya esef

Dayan kalbim, üç beş nefes kadarcık