AYAK SESLERİ / ALÂEDDÎN ÖZDENÖREN

Birazdan soğuk çıkar

Bir ürperti geçer içimizden

Deniz ta ayaklarımızın dibine gelir

Bir baskın verir gibi sessizce gelir

Üstümüze renk renk kuşlar serpilir

Gözlerinin içi güler gece aydınlanır

Ve bütün eşya kaçışır uzaklara.

Bir anlatışın var gelişinle gülüşünle

O hiç bir zaman olmayacak olanı

O nice bin serüvenden arta kalanı

Kalbimizin her vuruşunda daha iyi anladığımız

İçimizdeki kudurgun şeytanı

Ki loş koridorlarına üniversitenin

Bir sigara paketi gibi buruşturup attığımız gençlik

Çay bardaklarında eriyen günler

Sizler tanırsınız o şaşmaz yanılmaz şeytanı.

Şimdi ben seni gözlüyorum

Geçmiş gecelerin aralığından

İç içe rüya kapılarını açıp geliyorsun

Bir tüy gibi hafif geliyorsun

Anlıyorum kapıların açılıp kapanışından.

Şimdi sen geliyorsun o sonsuz kayalıklardan

Sırları gümüşten olan o sonsuz kayalıklardan

Yalvaran sesin geliyor düğümleniyor içime

Karlı bir gün dönüşünde olduğu gibi.

Sen geliyorsun ayak seslerinden belli

Ayaklarının yerleri öpüşünden belli

Ki o öpüşler deniz dalgalarına vergi

Ayaklarında menekşelerden bir sergi

Menekşeler mi seni bana getiren.

Başım acıların dalgın gölünde

Mümkün mü geçmiş gecelerin birinde

Buluşmak yeniden

Şimdi gelinmez o yerlerdeki sevgiliyle.

Yahut zaman tamamlayadururken devrini

Giyinerek hatıralar elbisesini

Düşmek izine senin

Gittiğin o sürgünler ülkesinin

Çekip çıkarmak içinden.

İçimde bir dönüş başlıyor yeniden

Şiirin kutsal çağrısına ve aşka

O afyon sarısı ırmağa

Ve bütün aldatılmış kadınlara

Çünkü yalnız onlar öper gözlerinden çocukların

Yalnız onlar katlanır acının çığlıklarına.